اوصاف و ویژگیهای بهشت
اوصاف و ویژگیهای بهشت
برخی از اوصاف بهشت، در قرآن کریم و روایات معصومین ذکر شده است. بهشت بر اساس قرآن، محل زندگی بعد از دنیای نیکبختان (الذین سُعِدوا)است؛ باغ یا باغهایی با درختان بسیار و سرسبز و سایهگستر،با نهرهای روان (بر اساس تعبیر «تجری مِنْ تحتها الانهار»)،چشمههای جوشان و جاری و سرشار از میوههای مختلف، و همچنین با دمایی معتدل.
وسعت بهشت، در آیه ۱۳۳ سوره آل عمران، به پهنای آسمانها و زمین، و در آیه ۲۱ سوره حدید، به پهنایی مانند پهنای آسمانها و زمین تعبیر شده است. مفسرانی مانند طبرسی، فخر رازی و طباطبایی، با تکیه بر این آیات، تصور وسعت بهشت را خارج از قلمرو فهم و ذهن انسانها دانستهاند.
مخلوق و جسمانی بودن
مخلوق بودن و همچنین خلق بهشت پیش از وقوع قیامت، از جمله موضوعهایی است که در احادیث معصومان به آنها اشاره شده و حتی یکی از اعتقادات شیعه معرفی شده است.از امام رضا(ع) نقل شده است که مراد از مخلوق بودن بهشت، خلق تقدیری نیست، بلکه بهشت وجود خارجی دارد و پیامبر(ص)، در معراج، بهشت واقعی را دیده است و بنابراین، نفی مخلوق بودن بهشت، به منزله دروغگو خواندن پیامبر است.در برخی از احادیث، تاکید شده است که برای هر کس، جایی در بهشت و همچنین جایی در دوزخ از پیش تعیین شده و کارهای هر فرد، به تدریج، اجزای آن مکان در بهشت یا دوزخ را تکمیل میکند. این احادیث، مستند موجود بودن بهشت و جهنم قرار گرفته است.
قرآن کریم و احادیث معصومین، بر این نکته تاکید میکنند که بهشت و به طور کلی عالم آخرت، جسمانی است و بر همین اساس، دنیا و آخرت، در جسمانی بودن تفاوتی با هم ندارند، و تنها در ویژگیهای دیگر متفاوتاند. علامه مجلسی و سید نعمت الله جزایری، از یکی از احادیث نقل شده از امام رضا (ع)، برداشت کردهاند که بنابر نظر امام هشتم، احوال آخرت را باید با احوال دنیا سنجید و تاکید کردهاند که لازمه این گزاره، جسمانی بودن بهشت خواهد بود. امام رضا (ع) در پاسخ به یکی از پرسشهای عمران صابی و در مقام استدلال بر رؤیتناپذیری خدا برای انسانها در بهشت، گفته است که استدلال برای آنچه در بهشت اتفاق میافتد، فقط با آنچه در دنیاست، ممکن میشود. این جمله، بنابر یکی از دو توضیح علامه مجلسی و شاگردش سید نعمت الله جزایری، متضمن این «اصل» است که احوال آخرت را باید با احوال دنیا سنجید.
استدلالهای کلامی
در استدلال به مخلوق بودن بهشت، به چند آیه از قرآن کریم استناد شده است؛ آیه پنجم سوره نجم که گزارش عروج پیامبر(ص) است، آیات ۱۳۳ آلعمران و ۲۱ حدید که در هر دو، تعبیر «اُعدَّت» (=آماده شده است) ذکر شده، و آیه ۱۰۰ توبه که در آن واژه «اَعَدَّ» آمده و دلالت بر موجود بودن فعلی جنّت و دوزخ دارد.
در احادیث روایت شده از امامان شیعه، موجود بودن فعلی بهشت، به صراحت ذکر شده و امام رضا(ع) در این باره به معراج پیامبر اکرم استناد کرده است. ابن حزم و ابن قیم جوزیه نیز در استدلال بر مخلوق بودن بهشت، برخی گزارشهای معراج پیامبر اسلام را ذکر کردهاند.
در مقابل، کسانی که معتقدند بهشت و جهنم خلق نشدهاند، به دلایل عقلی و نقلی استناد کردهاند. اولین و قدیمیترین دلیل عقلی، عبث بودن خلقت بهشت قبل از قیامت است.پاسخ برخی متکلمان به این استدلال، این است که حکمت همه افعال الهی برای بندگان معلوم نیست و نمیتوان بر این اساس، رأی به عبث بودن خلق بهشت داد.
تاویل بهشت جسمانی در دیدگاه باطنیه
باطنیه بر پایه روش فلسفی خود، به تأویل دادههای قرآنی درباره جسمانی بودن بهشت و دیگر ویژگیهای آن روی آورده و این موارد را رمزی و نمادین دانستهاند. غزالی در نقدی صریح بر آنان، یکی از دلالتهای التزامی این رویکرد را نسبت دادن جهل به پیامبر(ص) یا دستکم گونهای مخالفت با صاحب شرع و در نتیجه خروج از دین دانسته است؛ بهویژه آنکه در قرآن، موارد زیادی در وصف بهشت و مجموعه عالم آخرت ذکر شده است.
اعتقاد به وجود بهشت، با همان ویژگیهایی که از قرآن و مجموعه احادیث تلقی میشود، از ضروریات اسلام شمرده شده و حتی تأویل آیات قرآن به گونهای که موجب نفی جسمانی بودن بهشت شود، به منزله انکار اسلام شمرده شده است.متکلمان مسلمان، تأویل دادههای دینی در مقولاتی از قبیل جسمانی بودن بهشت در آیات قرآن کریم، و تعبیرهای نمادین از این آیات را جز در صورت وجود محذور عقلی، ناروا دانستهاند.سلیمان بن صالح غصن معتقد است که اموری از قبیل جسمانی بودن بهشت، عقلاً پذیرفتنیاند و از نظر نقلی نیز درباره آنها اجماع وجود دارد؛ بنابراین به نظر او، تاویل آن و نفی جسمانی بودن، ممکن نیست.
- امینی
- مهر 6, 1398
- 33 بازدید