پیمان‌های قریش

پیمان‌های قریش

• پیمان مطیبین

پس از مرگ عبدمناف و عبدالدار، بین فرزندانشان در به دست گرفتن امور مکه دو‌ دستگی افتاد، و هر یک از طوایف قریش به یک دسته پیوستند. دسته‌اول: به ریاست عبد شمس بن عبدمناف: بنی مخزوم، بنی سهم بن عمرو، بنی جمح بن عمرو و بنی عدی بن کعب با بنی عبدالدار پیمان بستند. دسته‌دوم: به ریاست عبدالدار عامر بن هاشم بن عبدمناف. بنی‌اسد بن عبدالعزی و بنی‌زهره بن کلاب و بنی‌تیم بن مرة بن کعب و بنی‌حارث بن فهر بن مالک به عبدمناف پیوستند.

هر قومی با هم، علیه گروه دیگر، هم‌قسم شدند؛ طرفداران و حامیان عبدمناف دست خود را در قدحی از طیب فرو بردند و به کعبه مالیدند و بر استواریشان تأکید کردند و در مقابل حامیان عبدالدار نیز دستان خود را در قدحی از خون فرو برده بر دیوار کعبه مالیدند و قسم خوردند که تسلیم نشوند و کفش از پا در نیاوردند تا پیروز شوند.تا اینکه سرانجام دو طرف به صلح رضایت دادند و مناصب مکه را بین خود تقسیم کردند.

• حلف الفضول

سبب این پیمان این بود که مردی از بنی‌زبید یمن به مکه آمده بود و کالایی را به عاص بن وائل سهمی فروخته بود؛ اما عاص در پرداخت پول آن، تعلل می‌ورزید به نحوی که مرد مایوس شد به ناچار بر کوه ابوقبیس رفته شکایت خود را ضمن اشعاری اعلام نمود. عده‌ای از قریشیان از این واقعه شرمنده شده به فکر چاره افتادند. اول کسی که در این کار پیش‌قدم شد، زبیر بن عبدالمطلب بود او طوایف قریش را در دارالندوه فراهم آورد و از آنجا به خانه عبدالله بن جدعان رفتند. آنجا پیمان بستند که «برای یاری هر ستمدیده و گرفتن حق وی هم‌داستان باشند و اجازه ندهند که در مکه بر احدی ستم شود». قریش این پیمان را حلف الفضول نامید.

جنگ‌ها

قبل از اسلام، جنگ‌های زیادی ميان قبایل در گرفت که بخشی از قریش نیز در آنها ورود کرد. معروف‌ترین آنها، جنگ‌هایی بود که به جهت وقوع در ماه‌های حرام به جنگ‌های فجار معروف بودند.پس از اسلام نیز قریش با پیامبر(ص) و مسلمانان مقابله‌هایی داشتند که غزوه بدر، غزوه احد و غزوه خندق مشهورترین این جنگ‌ها بود.