آداب تلاوت

آداب تلاوت

تَلاوَت، به معنای خواندن قرآن و اندیشیدن در معانی آن است. مادّۀ تلاوت فقط یک بار در قرآن کریم آمده، اما مشتقات آن بیش از پنجاه بار به کار رفته است. در بسیاری از احادیث پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار بر تلاوت قرآن تأکید شده است. در حدیثی نبوی آمده است که تلاوت قرآن، نور و مایه برکت و وسعت روزی است. تلاوت قرآن آدابی دارد. از آداب ظاهری آن وضو گرفتن خواندن با صوت نیکو و از آداب باطنی آن، اخلاص، خشوع و تدبر در آیات است.در برخی آیات قرآن و در بسیاری از احادیث، برای تلاوت و قرائت کلام خدا آدابی ذکر شده است که اجمالاً به آداب ظاهری و باطنی تقسیم می‌شوند.برخی از آداب ظاهری عبارت‌اند از:

• آداب ظاهری

1. گرفتن وضو و شستن دهان پیش از تلاوت؛
2. استعاذه (پناه بردن به خدا) (گفتن اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشیطانِ الرَّجیمِ)؛
3. تلاوت با صوت نیکو و دوری از لحن اهل فسق؛
4. خواندن با حزن؛
5. گوش فرا دادن و سکوت کردن در هنگامی که قرآن تلاوت می‌شود؛
6. مراعات حرمت مُصحف و مداومت بر تلاوت؛
7. قرائت به ترتیل؛
8. تجوید: فنّ تلفظ صحیح حروف و اصوات قرآن با رعایت لهجه فصیح عربی.

• آداب باطنی

برخی آداب باطنی نیز عبارت‌اند از:

1. اخلاص و دوری از ریا؛
2. خشوع؛
3. تدبر در هنگام خواندن آیات؛
4. عمل به احکام و مراعات حدود الاهی.

در باره تلاوت قرآن و آداب و فضائل آن کتابهای متعددی به زبانهای مختلف از جمله عربی و فارسی تألیف شده است.